Συνέντευξη με τον Γιώργο Joe Σταθόπουλο, ιδιοκτήτη του Joe Records

Το 1948 η εταιρία Columbia εισάγει στη δισκογραφική βιομηχανία τον Δίσκο Βινυλίου ή δίσκο 33 στροφών. Έναν καινούριο τρόπο αποθήκευσης και αναπαραγωγής αναλογικού ήχου, που υιοθετήθηκε σύντομα ως ένα νέο πρότυπο από το σύνολο της δισκογραφικής βιομηχανίας. Τα δεδομένα του ήχου είναι αποθηκευμένα πάνω σε μια σπειροειδή αυλάκωση, η οποία ξεκινά από την άκρη του δίσκου καταλήγοντας στο κέντρο αυτού. Για την αναπαραγωγή τοποθετείται ακίδα (βελόνα) στην αυλάκωση και περιστρέφεται ο δίσκος. Το βινύλιο ήταν το βασικό μέσο αναπαραγωγής μουσικής κατά τη διάρκεια του 20^ου αιώνα και άρχισε να περιορίζεται με την έλευση του ψηφιακού δίσκου τη δεκαετία του ’90.

Τα τελευταία χρόνια μία αύρα αλλαγής έρχεται από ότι φαίνεται να μεταβάλει τον τρόπο που ακούμε μουσική, γυρίζοντας μας στο παρελθόν. Οι πωλήσεις cd έχουν συρρικνωθεί τόσο, που οι μετρήσεις τους  καταγράφονται με κριτήρια πιο πολύπλοκα. Οι ψηφιακές πωλήσεις, τα views στο youtube, vimeo κ.λπ., το streaming και άλλα μέσα επηρεάζουν την κορυφή των charts παγκοσμίως. Οι αυξανόμενες πωλήσεις δίσκων θεωρούνται μετρήσιμες και το αγοραστικό κοινό δίνει την ώθηση στο βινύλιο να αποκτήσει την αίγλη μιας άλλης εποχής.

Στην Πάτρα, ο Γιώργος Σταθόπουλος αποφασίζει να ακολουθήσει το ρεύμα και να προχωρήσει στο άνοιγμα ενός δισκάδικου με την επωνυμία Joe Records, στην καρδιά της πόλης. Ως επί το πλείστων με μεταχειρισμένους δίσκους αλλά και με ένα ιντερνετικό κατάστημα, δείχνει ετοιμοπόλεμος να τροφοδοτήσει κάθε ενδιαφερόμενο με τα ανάλογα πολεμοφόδια. Σε έναν ζεστό χώρο που μετράει κάτι παραπάνω από ένα μήνα λειτουργίας, μας υποδέχτηκε ο ιδιοκτήτης του και μας μίλησε για τη μουσική και φυσικά για το αγαπημένο του βινύλιο.

Πόσο καιρό ασχολείσαι με τη μουσική;

Με τη μουσική ασχολούμαι από τότε που μπορώ και θυμάμαι. Στο Γυμνάσιο είχα πειρατικό σταθμό και μάζευα κασέτες και δίσκους. Η μουσική για όσους ασχολούμαστε με αυτή, είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής, και μεγαλώνει μαζί μας. Ακούς το ένα είδος, εξελίσσεσαι και περνάς σε άλλο και ούτω καθεξής. Σήμερα τα πράγματα στην μουσική είναι πολύ διαφορετικά με τα παλιότερα χρόνια. Μπορείς να βρεις τη μουσική σχεδόν παντού και φυσικά να την κατεβάσεις ή να την ακούσεις δωρεάν.

Γιατί δισκάδικο;

Το δισκάδικο ήταν η επόμενη κίνησή μου πάνω στο κομμάτι της μουσικής. Πάντα είχα ένα τρόπο να έχω επαφή με τη μουσική. Ξεκίνησα με τον πειρατικό σταθμό, συνέχισα στη ιδιωτική ραδιοφωνία στην Πάτρα το ’89, πέρασα από πολλά ραδιόφωνα της πόλης, DJ set σε μαγαζιά και το 2009 έφτιαξα το β.λ.ε.πο. Το β.λ.ε.πο. ήταν ένα καλό κομμάτι της ζωής μου, το οποίο τελείωσε το 2014. Τον Δεκέμβρη του 2015 άνοιξε τις πόρτες του το Joe Records.

Ποιος είναι ο στόχος λειτουργίας του;

Θέλω οι φίλοι του βινυλίου της Πάτρας να μην αναγκάζονται να πηγαίνουν στο Μοναστηράκι. Για να βρεις έναν μεταχειρισμένο δίσκο έπρεπε να πας στην Αθήνα, στο Μοναστηράκι ή στα Εξάρχεια και σε κάποια συγκεκριμένα μαγαζιά. Να ψαχτείς ιντερνετικά σε κοινότητες όπως το e-bay και το discogs. Στόχος μου είναι, από το δικό μου το μέρος, να μπορώ να το προσφέρω αυτό. Στο Joe Records το 95 % είναι μεταχειρισμένοι δίσκοι και το υπόλοιπο 5% είναι νέες κυκλοφορίες και επανεκδόσεις. Κατάστημα με μεταχειρισμένο βινύλιο στην Πάτρα έχει να υπάρξει από την εποχή του Sticky Finger.

Γιατί επανέρχεται στο προσκήνιο το βινύλιο;

Καταρχάς, το βινύλιο δεν έφυγε ποτέ από το προσκήνιο, για όσους το συλλέγουν. Υπήρξαν και εποχές που οι ίδιες οι εταιρίες δεν τύπωναν βινύλιο γιατί το CD είναι ποιο εύκολο και με μεγαλύτερο κέρδος. Φυσικά και είναι μια μόδα που έρχεται από το εξωτερικό. Όλα είναι μία μόδα, όπως έγινε μόδα το CD και το mp3. Μπορείς να κατεβάζεις απεριόριστους τόνους μουσικής χωρίς να πληρώνεις σεντ, και να έχεις έναν τεράστιο σκληρό δίσκο, χωρίς να ξέρεις τι έχει μέσα, άρα επί της ουσίας μουσική δεν έχεις. Οι εταιρίες χάσανε πολλά λεφτά από αυτό και έκανε τον κύκλο του. Οι εταιρίες αλλά και οι μπάντες έχουν να κερδίσουν πολλά από την κυκλοφορία της μουσικής τους σε βινύλιο, γιατί είναι ένα format που εξακολουθεί να πληρώνει ακόμα ο κόσμος της μουσικής. Το cd πια δεν έχει καμία αξία. Δεν έχει καμία αξία συλλογής ή μεταπώλησης και καμία αξία στον χρόνο. Το πικ απ και το βινύλιο είναι στη μόδα. Όλα γυρνάνε…

Το βινύλιο απευθύνεται σε συλλέκτες;

Το Joe Records πουλάει δίσκους μεταχειρισμένους αλλά και καινούριους σε όλον τον κόσμο. Έχω πουλήσει Χατζηδάκη στην Ιαπωνία ˙ αυτό είναι συλλογή. Σε ένα μεγάλο βαθμό θα έλεγα πως ναι, απευθύνεται σε συλλέκτες, αλλά μπαίνουν και άλλοι πιο νέοι στο παιχνίδι. Σήμερα το βινύλιο  έχει μεγάλη αξία μεταπώλησης . Η σπανιότητα ενός παλιού δίσκου, η προσφορά αλλά και η ζήτηση είναι αυτά που καθορίζουν την τιμή του.

Ποιες ηλικίες είναι αυτές που περισσότερο έρχονται στο κατάστημα;

Στους δυο μήνες που είμαι σε λειτουργία έχω δει όλες τις ηλικίες, από 17 έως 117 ετών... Η αναλογική μορφή της μουσικής απευθύνεται σε εμάς τους παλιότερους που έχουμε γνωρίσει το βινύλιο, αλλά και στους νεότερους που θέλουν να το μάθουν. Στο Joe Records υπάρχει η γνώση και η διάθεση να συμβουλεύσουμε τους ηλικιακά αλλά και «συλλεκτικά» νεότερους σε ότι αφορά στο βινύλιο.

Στην ψηφιακή εποχή του youtube  και του spotify που όλα είναι δωρεάν, για ποιο λόγο κάποιος να αγοράσει έναν δίσκο;

Αυτό είναι μια ερώτηση που θα πρέπει να θέσουμε σε κάποιον που δεν κάνει συλλογή δίσκων βινυλίου. Αγοράζοντας ένα δίσκο σου ανήκει και είναι δικός σου. Είναι κάτι που έχει ύλη και μπορείς να το κρατήσεις στα χέρια σου. Έχει εξώφυλλο, τίτλους και μπορείς να τον βάλεις να παίξει στο πικ απ σου οπότε θέλεις εσύ, δεν χρειάζεσαι ίντερνετ και υπολογιστή. Είναι μια διαδικασία που είτε την έχεις υιοθετήσει είτε θες να μυηθείς σε αυτή. Πολλοί αγοράζουν το δίσκο για δώρο, είναι μια πολύ καλή κίνηση που θυμίζει κάτι από τα παλιά.

Υπάρχουν ελληνικές εταιρίες που κυκλοφορούν σε βινύλιο;

Φυσικά, πολλές. Υπάρχει η Inner Ear που εδρεύει στην Πάτρα, η B-otherside, The Lab records, Labyrinth Of Thoughts Records, Smash Records, Geheimnis Records, Minos-EMI,  και άλλες πολλές που εκδίδουν δουλειές Ελλήνων καλλιτεχνών, τις οποίες θα βρείτε στο κατάστημα μας.

Ο ήχος ενός δίσκου βινυλίου σε σύγκριση με αυτόν ενός ψηφιακού αρχείου έχει διαφορά;

Για να ακούσεις τη διαφορά πρέπει να έχεις τα τεχνικά μέσα που μπορούν να παράγουν τη διαφορά. Δηλαδή αν θέλεις να ακούσεις διαφορά στον ήχο από τα ηχεία του υπολογιστή σου χάνεις το χρόνο σου, δεν θα καταλάβεις κάτι. Θα πρέπει να έχεις ένα αξιόπιστο σύστημα ήχου για να καταλάβεις διαφορά. Σε γενικές γραμμές η διαφορά είναι ότι ο δίσκος διαβάζει αναλογικά ενώ το cd διαβάζει ψηφιακά, είναι πιο ζεστός ο ήχος του πικ απ και πιο γλυκός.

Στη σημερινή εποχή που η μουσική βιομηχανία βρίσκεται σε κρίση λόγω του παράνομου download, τι κάνει κάποιον να ανοίξει ένα δισκάδικο;

Θεωρώ ότι η πόλη της Πάτρας χρειαζόταν ένα δισκάδικο που δεν είχε. Επιπλέον, ο κύκλος του mp3 και του download πιστεύω πως έχει κλείσει. Στις περισσότερες χώρες ήδη προστατεύεται η μουσική από το παράνομο downloading και το μόνο σίγουρο είναι πως η μουσική βιομηχανία θα ανθίσει μέσω του βινυλίου. Η κρίση της μουσικής βιομηχανίας βοήθησε να δημιουργηθούν μέσα σε αυτά τα χρόνια πολλά μικρά labels τα οποία στηρίζουν ανεξάρτητες παραγωγές και νέους καλλιτέχνες.

Πες μας δύο λόγια για το κατάστημα.

«Βινύλιο μόνο…»

Το Joe Records βρίσκεται στην οδό Φιλοποίμενος 33^Α στην Πάτρα, με περισσότερους από 5000 τίτλους second hand, καινούργιες κυκλοφορίες και επανεκδόσεις.

https://www.facebook.com/JoeRecordsPatras

http://www.discogs.com/user/JoeRecords

http://www.independent.gr/