Nothing But Thieves - Moral Panic
Κάποιες φορές πρέπει να ψιθυρίσεις, για να ακουστείς. Κάποιες άλλες, πρέπει να φωνάξεις, ώστε η αγανάκτησή σου να γίνει κατανοητή, και κάποιες άλλες, διαλέγεις έναν δρόμο απλό. Ένα μονοπάτι που θα σε οδηγήσει σε έναν χείμαρρο συναισθημάτων. Η μουσική έχει τη δύναμη να σε ταξιδεύει, να σε κυριεύει, να σε πλημμυρίζει με ευαισθησίες που ούτε καν ήξερες ότι υπήρχαν. Μία απλή εισαγωγή, προκειμένου να εισέλθουμε στον κόσμο των Nothing But Thieves. Ο λόγος; Η απόφασή τους να μας ταρακουνήσουν με την τελευταία τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο Moral Panic.
Για να εισέλθουμε στον κόσμο των Βρετανών, πρέπει να ταξιδέψουμε στο 2012 και συγκεκριμένα στο Essex του Ηνωμένου Βασιλείου όπου και δημιουργείται το συγκρότημα. Στα φωνητικά και στην κιθάρα συναντάμε τον ιδιαίτερο Conor Mason, πλαισιωμένο από τους Joe Langridge-Brown, Dominic Craik, Philip Blake και τον James Price στα κρουστά.
Η πρώτη δισκογραφική δουλειά των Nothing But Thieves έχει τυπωμένο στο εξώφυλλο απλά το όνομα τους και η ημερομηνία δείχνει 16 Οκτωβρίου 2015. Η φιγούρα ενός αλόγου μάς προϊδεάζει ότι ήρθαν με άγριες διαθέσεις, καθώς ο ήχος από το πρώτο άκουσμα είναι θορυβώδης και συνάμα μελωδικός. Το ατού, όμως, των πρωτοεμφανιζόμενων δεν είναι άλλο από τον leader τους. Ο Conor, με τη μελωδική και άρτια φωνή του, καταφέρνει από την πρώτη νότα να σε καθηλώσει. Μη μπορώντας να αποτραβηχτείς ακούς το ένα κομμάτι μετά το άλλο, και απλά ανυπομονείς για το άκουσμα της επόμενης δισκογραφικής τους δουλειάς.
Σε λιγότερο από 2 χρόνια, οι Nothing But Thieves καταφέρνουν, από τον δίσκο που θα τους καθιερώσει ως ένα μουσικό σχήμα που ήρθε για να μείνει, με το πρώτο single να εισέλθουν σε ραδιοφωνικούς σταθμούς που δεν τους γνώριζαν καν. Το Amsterdam είναι το μουσικό κομμάτι που ανυπομονείς να ακούσεις στην επόμενη συναυλία τους. Είναι ξεκάθαρο ποιος είναι ο ήχος των Βρετανών και, φυσικά, η ουσία των στίχων τους δεν είναι καθόλου απλή. Διαλέγουν τον δύσκολο δρόμο, δεν προσπαθούν να μας χαϊδέψουν τα αυτιά ούτε να γίνουν αρεστοί. Το Broken Machine πραγματεύεται θέματα όπως η θρησκεία, η μισαλλοδοξία και η απογοητευμένη νεολαία.
Το κάθε single είναι και μία νέα επιτυχία τους. Sorry, Broken Machine, Particles και πολλά ακόμα κλείνουν θέση στο μελλοντικό “best of” και οι Nothing But Thieves κερδίζουν μία θέση στα αγαπημένα μας συγκροτήματα, μόλις με δύο δίσκους.
Στις 19 Οκτωβρίου 2018 κυκλοφορούν το πρώτο τους EP με τίτλο What Did You Think When You Made Me This Way?
Διαλέγουν και πάλι τον Οκτώβριο, και συγκεκριμένα όταν το ημερολόγιο δείχνει 23, μας παρουσιάζουν την 3η ολοκληρωμένη δουλειά τους με τίτλο Moral Panic. Παραγωγός και πάλι, όπως και στο Broken Machine, o Mike Crossey (Arctic Monkeys, Foals, The Black Keys).
Ο ήχος που αγαπήσαμε είναι εδώ, όπως και οι βαριές κιθάρες, αλλά οι Nothing But Thieves καταφέρνουν κάτι μοναδικό. Έναν δίσκο στον οποίο κάθε κομμάτι είναι ένα πιθανό single. Το πρώτο δείγμα κάνει την εμφάνισή του στις 18 Μαρτίου 2020 με τίτλο Is Everybody Going Crazy? Επιλογή που ικανοποιεί μεν τους φαν, χωρίς ωστόσο να δημιουργεί την ώθηση που απαιτούσε ο δίσκος, ώστε να ανυπομονείς για τη συνέχεια. Ευτυχώς, κάθε επόμενη επιλογή είναι καλύτερη από την προηγούμενη, και στις 16 Οκτωβρίου κυκλοφορεί το 5ο single με τον ελληνικό τίτλο Phobia (Φοβία).
Ο πειραματισμός είναι έντονος και σε αυτόν τον δίσκο. Το συγκρότημα κινείται σε rock, pop και ηλεκτρονικά μονοπάτια με μία απλότητα μοναδική. Η φωνή του Conor στα καλύτερά του και ο ήχος κρυστάλλινος. Διαλέγουν να κλείσουν τον δίσκο κινηματογραφικά, και το Before We Drift Away κατανοείς ότι θα μας συντροφεύει σε στιγμές έντονης συναισθηματικής φόρτισης.
Ο δίσκος δεν είναι εύπεπτος αλλά με αυτά που πραγματεύεται ως συγκρότημα αντιλαμβάνεσαι ότι ποτέ δεν ήταν ο σκοπός μόνο να μας διασκεδάσει. Η επιδίωξη ήταν να μας ωθήσει να εξέλθουμε από το σώμα μας, να αγγίξουμε την ψυχή μας και να δούμε με τα μάτια μας τον ίδιο μας τον εαυτό. Τις αδυναμίες μας, τα κρυφά μας πάθη, την οργή και την αγανάκτηση που νιώθουμε από τους γύρω μας. Η λύση δεν θα είναι απλή, χρειαζόμαστε μία παρότρυνση. Η μουσική έχει τη δύναμη να μας αγγίξει στον ώμο, να μας πιάσει από το χέρι και να μας οδηγήσει ψηλά. Εκεί που ούτε καν φανταζόμασταν, πριν χαθούμε στο άπειρο.
Μια δισκογραφική προσπάθεια που θα αντέξει στον χρόνο και που θα αποτελεί, για αρκετούς από εμάς, έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Προς το τέλος ενός δύσκολου έτους, οι Nothing But Thieves μας δείχνουν τον τρόπο να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά.
This is the last day of my life, yours too
Haven't you ever seen the ocean look so blue?
And if we're running out of time
She said, "All of the children are so anxious, they're on edge"
The air is tense, so tense …
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου